Yusuf ve Dostu ve Ayna Öyküsü

Bir gün Yusuf Peygamber’i merhameti yüksek bir çocukluk arkadaşı ziyarete geldi. Yusuf’a kardeşlerinin yaptıklarını, onların kıskançlıklarını hatırlattı. Bunun üzerine Yusuf,

‘o kıskançlık bir zincirdi, biz ise aslandık. Zincire vurulmak aslanı utandırmaz’ dedi.

dostu ona kuyudaki halini sordu. Yusuf,

‘ay görünmez olduğunda nasıl olursa, ben de kuyuda öyledim.

Ay görünmez olur, sonra tekrar çıkar gökyüzünde. Buğdayı toprağın altına atarlar, sonra onu başak olarak devşirirler. Sonra değirmende öğütürler ama bu kez ekmek olur, cana can katar.’

Yusuf yaşadıklarını anlattıktan sonra dostuna dönüp,

‘Söyle, bana nasıl bir hediye getirdin? Dost ziyaretine eli boş gidilmez!’ diye sordu.

Allah mahşer günü kullarının ne hediye getirdiklerini bilmek ister.

‘Yoksa buraya dönmeyi beklemiyor muydunuz?’ diye sorar.

Dostu dedi ki Yusuf’a,

‘sana getirmek için düşündüklerimin hiç birisni sana layık bulmadım.

Senin güzelliğin benzeri yoktur. O yüzden sana bir ayna getirip hediye etmeyi uygun buldum.’

Aynasını sundu. Varlığın aynası yokluktur.