Sevgilinin Yurdu

Leyla’nın sevdasıyla çöllere düşerek vahşi hayvanlarla, ceylanlarla, kum taneleriyle yarenlik eden Mecnun, köpeği görünce hemen tanımıştı. Bu oydu, Leyla’nın mahallesinde gezinen köpek.

O’ndan bir iz, bir gölge, bir koku taşıyordu. Hayvanı öpüyor, kokluyor, sımsıkı sararak,

‘üzerinde sevgiliden bir işaret taşıyan kutsal varlık’ diye ağlıyordu. Ordan geçmekte olan bir adam, dayanamadı,

‘ne yapıyorsun sen? Pis bir sokak köpeğine neden sarılıyorsun?’ diye sordu.

Mecnun,

‘gel gel de benim gözümle bak pis dediğin bu varlığa. O’nda sevgilinin kokusu var, Leyla’nın mahallesinde bekçilik yaparak onurlanmış. Gönlüne, ruhuna ve irfanına dikkat et ki. Nereyi seçmiş, nereyi yurt edinmiş gör. Sevgili’nin mahallesini yurt edinen köpeğin bastığı toprak bile benim için mukaddestir’ dedi.