Yanlış Yerde Yanlış Kişiyle

Korulukta, şakıyarak akan gürül gürül ırmağın kıyısındaki yosunlu kayalar arasında bir sabah Kurbağa ile Fare karşılaştı.

Selam sabahtan sonra hayli söyleştiler. Arkadaş oldular.

Ertesi gün tekrar buluştular. Gün boyu yarenlik ettiler. Birlikte yiyecek aradılar, birlikte dolaştılar.

Akşam karanlığı inmeye başlayınca da yine, Fare kayanın kovuğuna, Kurbağa suyun dibine çekildi.

Sabah açılınca, Kurbağa sudan çıkarak sesleniyor, Fare kovuktan çıkarak birlikte geziyor, söyleşiyorlardı.

Fare,

‘sevgili dostum’ dedi, ‘geceleri sıkılıyorum bazen, sana öyle alıştım ki’

Kurbağa,

‘ben de’ dedi, ‘ama ben suda kalmalıyım, yapabileceğimiz bir şey yok’

Fare,

‘benim var’ dedi.

Kurbağa meraklandı,

‘nedir?’

Fare,

‘düşündüm de’ dedi, ‘geceleyin de görüşebiliriz’

‘Nasıl?’ diye sordu Kurbağa.

‘Dinle’ dedi Fare, ‘senin ayağına bir ip bağlayalım, diğer ucunu da ben kuyruğuma bağlarım. Gece canımız sıkıldığında, ipi oynatırız, sen sudan çıkarsın’

Kurbağa fikri parlak buldu,

‘tabi ya’ dedi, ‘şimdiye kadar niçin düşünemedik bunu’

Bir ip bularak bağladılar. Artık geceleri de görüşebiliyorlardı.

Ne var ki, Fare’yi bir zamandır izleyen Karga’nın artık dayanacak gücü kalmamıştı. Karanlık inip de yuvalarına çekilmeyi düşünürlerken, Karga hızla inerek Fare’yi kaptı. Havalandı. Fare’yle birlikte havalanan Kurbağa, hayıflanıyor, kendi kendine,

‘kendi dengi, kendi cinsinden olmayan biriyle dostluk kurarsan olacağı budur’ diyordu.