Ateşe Düşen Yanmaktan Kurtulamaz

Padişahın görevden uzaklaştırdığı vezir dervişlere katılmıştı. Gönlü kırık, aklı karışıktı. Allah dostlarının yürek zenginliği bunları giderdi, gönlündeki sis dağıldı.

Bir zaman sonra yeniden Padişah’ın ilgisini kazandı. Vazifeye çağrıldı. Fakat kabul etmeyerek,

‘akıllı insanların katında görevden alınmış olmak, çalışmaktan iyidir’ dedi.

‘Madem vazife kabul etmiyorsunuz, ülkenin meselelerini doğru anlayabilecekve işlerin üstesinden gelebilecek akıllı birini önerin bize’ dedi Padişah.

Vezir,

‘akıllı kimse böyle bir işe girişmeyendir’ diye cevapladı ve bir öykü anlattı :

‘Eşeğe. Niçin arslanın peşinde dolaşıyorsun, diye sormuşlar.

‘Hem…’ demiş ‘Avından artakalanı yiyorum hem de gücünün gölgesine sığınıyor, düşman tehlikesine karşı güvenli hissediyorum kendimi.’

Peki ona neden fazla yaklaşmıyorsun denilince de,

‘Yanında… ’demiş,‘ Kendimi emniyette hissediyorum ama onun kızgınlığından emin değilim.’

Vezir, bu meseli anlattıktan sonra ekledi,

‘ateşe tapan onu yüzyıl yakabilir ama kendisi içine düşse yanmaktan kurtulamaz.’