Ayıdan dost

Ormanda bir ayıya boğa yılanı musallat olmuştu. Beline sarılmış

sıkıştırıyordu. Ayı can havliyle bağırıyor, yardım istiyor, çırpınıyordu.

Bu sırada oradan geçmekte olan bir adam bağırtıya duyarak gelir, kılıcını çekerek yılanı öldürür.

Ayı rahat bir soluk aldı.

Ve kendisine iyilik yapan adamın peşine bırakmadı.

‘Hayatımı kurtardın, seninle dost olmak ve hizmetine girmek istiyorum’ dedi.

Adam istemedi ama üstelemesi karşısında mecbur kaldı,

‘iyi o halde’ dedi, ‘gel’

Ayı, artık adamın evinin eşiğinden ayrılmıyordu.

Konu komşusu uyardı adamı,

‘ayıdan dost olmaz. Ahmak dosttansa akıllı düşmanın olsun. Başına bir bela geleceğinden endişe ediyoruz. Defet gitsin’

Lakin Adam artık ayının bağlılığını görerek farklı düşünmeye başlamıştı.

Bu yüzden, ‘beni kıskanıyorlar. Onun gibi güçlü bir yardımcım olduğu için çekemiyorlar’diye düşündü ve uyarıları dikkate almadı.

Günlerden bir gün ormana odun kesmeye gitti.

Tabi ayı da yanındaydı.

Zaten ne zaman ayrılıyordu ki.

Adam hayli çalıştı, ağaç kesti, istifledi, yorulunca da soluklanmak üzere bir ağacın gölgesine uzandı.

Ayı da yanına çöktü.

Biraz sonra bir sinek gelerek yüzüne kondu.

Ayı, efendisine iyilik olsun diyerek sineği kavdu.

Kaçtı fakat az sonra yine kondu. Yine kovdu ayı. Yine kondu. Derken ayı kızdı ve sineği öldürmekten başka çare olmadığını düşündü.

Koşarak gitti. İri, yassı bir taş kapıp geldi.

Olanca gücüyle adamın yüzüne indirdi.

Başı paramparça olmuştu.