Bir ustanın şaşı bir çırağı vardı. Usta bir gün çırağına;
−Bizim eve git. Rafta duran bir şişe var. Onu al gel, dedi.
Şaşı çırak, eve gitti. Ustasının söylediği rafa yaklaştı. Rafa dikkatlice bakınca iki şişe gördü.
Hemen ustasının yanına dönüp;
−Ustacığım! Rafta iki şişe var. Hangi şişeyi istiyorsun, hangisini getireyim? diye sordu.
Ustası:
−O rafta sadece bir şişe olması lazım, dediyse de, şaşı çırak;
−Ustacığım, bana boş yere kızma. Ben gördüm, rafta iki şişe var. Sen hangisini getirmemi istiyorsun, onu söyle, dedi.
Usta, çırağının kendisini anlamadığını fark etti:
−Sen madem ki orada iki şişe var diye inat ediyorsun. Hemen eve git raftaki o şişelerden birini kır, diğerini al bana getir, dedi.
Şaşı çırak tekrar eve döndü. Rafa yaklaştı. Şişelerden birini kırdı. O anda diğer şişenin kaybolduğunu gördü.
● Kişi içindeki kötü düşünce ve duyguları temizlemediği müddetçe şaşı görür.
● İnsan önyargıdan, kızgınlıktan ve öfkeden şaşı olur, hakkı ve hakikati göremez.
● Kendini, kendi vasıflarından arıt ki, asıl kendi sâf, pâk zatını göresin. (Mevlana)